text by Vanessa van 't  Hoogt & Anna-Rosja Haveman

DE RUIMTE VAN DE MACHINEFABRIEK, DIE NORMALITER EEN ONTVANGSTRUIMTE VOOR THEATER EN DANS MINNEND GRONINGEN IS, LIJKT IETS IN DE KUNSTENAARS VAN HET RESORT UIT TE LOKKEN.

Net als in de eerste episode van het eerste seizoen hebben de kunstenaars van de tweede episode (Mylan Hoezen, Hilde Onis en Emilio Veendorp) ervoor gekozen om de ruimte naar hun hand te zetten. Ditmaal geheel trouw blijvend aan de tropische connotaties van een resort als zonnig ontspanningsoord. Het gloeiende licht van de TL buizen en het licht dat door de oranje ramen naar binnen schijnt, geeft je het gevoel alsof je door de zon wordt omarmd. Deze ontspannende sfeer wordt doorbroken door de vreemde samenkomst van incidentele happenings, curieuze assemblages van herkenbare objecten in de getransformeerde ruimte. De rustgevende ambiance contrasteert met de materialen. Het was en schuim, veelal gebruikt voor verzorgende behandelingen in een resort wordt als artistiek materiaal ingezet.

Waarschijnlijk is het de onconventionele - of misschien zelfs de ongeschikte - aard van de zalen als expositieruimte, die de kunstenaars ertoe aanzet om er een eigen stempel op te drukken. Hetzelfde piepschuim, waarmee in de vorige expositie een hele wand was opgebouwd als decor,  is door de kunstenaars hergebruikt. Omgevormd tot gele, roze en baby-blauwe pilaren is het piepschuim als zodanig  niet meer te herkennen. Emilio Veendorp brengt uiteenlopende beeldende elementen samen, waarin ook verwijzingen naar ontspanning te herkennen zijn. Waar Veendorp de beschouwer uitnodigt om op associatieve wijze de losse eindjes aan elkaar te knopen, wordt je ondergedompeld in de VR performance van Mylan Hoezen en ondergaat Hilde Onis zelf een grondige reiniging in haar sponzenpak.